Zdradę można zapomnieć ale co z zaufaniem, czy da się odbudować?

[DeeDee]

(...) Generalnie, nie nadawałbym "zdradzie", czy to fizycznej, czy psychicznej, tak wielkiego znaczenia. Wszak istotą naszego bytu jest naturalna konieczność utrzymania gatunku, a trywialnie - prokreacja.

Zgodziłabym się z tym, jeśli człowiek (homo sapiens) wpisywałby się w 100% w schemat zwierzęcy. Niestety a może na szczęście różnimy się tym od innych zwierząt, że nie kieruje nami w 100% instynkt ale w dużej mierze rozum (co można poznać po rozmiarach mózgu ).

Czytałam o badaniach, które wykazywały, że człowiek po swoich małpich przodkach ma skłonności poligamiczne i biseksualne i nie ma co temu zaprzeczać, gdyż jak się rozejrzymy dookoła sami możemy znaleźć na to dowody.

Jednak tak jak wspomniałam, mamy też duży mózg i tzw. rozum. Używając go homo sapiens doszedł do wniosku, że poligamia nie jest najlepsza (długo przed chrześcijaństwem), gdyż primo - jest kosztowna (samiec musi utrzymywać wiele samic i jej potomstwo), segundo - samiec który gromadzi zbyt dużo samic, ograniczając ich dostępność dla innych samców naraża się na ich ataki , w których ginie on sam, jego kobiety i dzieci.
Tak więc to rozum i wymogi życia społecznego wymusiły niejako monogamię.

Nie oznacza to jednak, że ja bronię komukolwiek działania "na wielu frontach". Jest to dla mnie OK jeśli partnerzy na samym początku ustalą, że tak wygląda ich związek i obydwoje się zgodzą na takie zasady gry. Nie bronię też nikomu zmieniania zasad gry, ale zawsze jawnie i za porozumieniem stron.

Dla mnie oszustwo jakim jest zdrada (w jakiejkolwiek ralacji) uwłacza istocie rozumnej jaką jest człowiek.