Relacje rodzinne singla

[niemotylica]

[undefined=undefined] Czuję się dziwnie. Nie wiem, może dziwaczeję na starość. Jestem singielką, mam 34 lata. Niestety, mieszkam z rodzicami ponieważ moje umowy o pracę są krótkie i nie można wziąć kredytu, żeby się usamodzielnić.
Mam 3 rodzeństwa, w tym dwoje już z własnymi dziećmi.
Najbliżej jest siostra, mieszka ok 10 km, pracuje w mojej miejscowości i prawie codziennie podrzuca rodzicom dzieci. Uważa, że to normalne.
Irytuje mnie to, że w piątek układa rodzicom cały przyszły tydzień. Tym bardziej, że oni jeszcze pracują i zamieniają się w pracy, kiedy trzeba z nimi być. Oni uważają, że to jest normalne. Siłą rzeczy też się bawię z małą. Niezależnie, czy mam na to ochotę, czy nie. Ja widzę problem w tym, że siostra i rodzice uważają takie postępowanie za oczywiste, nikt mnie nie pyta o zdanie. Tylko, kiedy ja potrzebuję dojechać do miasta ( mieszkam na wsi bez auta) to korzystam z pomocy innych osób, przyjaciół. Ona organizuje nam życie ( przynajmniej ja to tak odbieram), ale sama nie pyta, czy coś nam trzeba, nie rozmawiamy o moich problemach. Lubię dzieci, denerwuje mnie takie zachowanie siostry. Czy coś jest ze mną nie tak? Przecież nie muszę mieć cierpliwości do dzieci, skoro ich nie mam.

[DeeDee]

Uważam, że jesteś jak najbardziej normalna, że chcesz aby respektowano Twoją odrębność. Niestety z obserwacji wiem, że często trudno wyrwać się z takich ciasnych sieci rodzinnych.
Jedyne co mogę Ci poradzić, to nie poddawać się i asertywnie (żeby nie zaogniać sytuacji w rodzinie) dawać siostrze do zrozumienia, że świat nie kręci się wokół niej i Ty i Twoi rodzice macie prawo do swojego życia.

Mam nadzieje, że znajdzie się więcej forumowiczów z Twoich okolic i będziesz miała okazję częściej wyrwać się z domu i zdystansować do problemów w miłym towarzystwie.

Pozdrawiam!